Чытырманда былбыл сайрый...
Минем язганнарны азмы-күпме белүчеләр хәтерлидер, бәлки: «татар», «милләт», «азатлык» дигән сүзләрне мәйданнарга чыгып кычкыру түгел, үзаралый гына сөйләшкәндә дә әйтергә ярамаган көннәрдә мин «Чакырылмаган кунак — татардан да яманрак...» дигән эпиграф куеп, бер шигырь язган идем.
Нинди аяз, саф бу Балтыйк төне! Күктә иксез-чиксез ут яна — Тымык диңгез көзгесенә карап, Үз-үзен? галәм соклана... Тынып калды кызым, Иң зур сергә Теләгәндәй төшеп җитәргә: — Җиргә каратып Кем гөл утырткан Шулкадәр дә биек түтәлгә? — Гөлләр түгел, учак алар, кызым... Әнә, кузлар ява диңгезгә! Галәм буйлап күпме юлчы йөри! — Шулар, әнә, учак тергезгән... — Куз түгел лә... Йолдыз атыла бит! . ..Ярар, кызым, тамсын учыңа Күктә үскән гөлнең саф тамчысы! — Мине исә биектәге учак Яннарында көтә Юлчылар. Мин дә алар белән бергәләшеп Юл чыгармын... Учак кабыныр. Шул учакка — биек күккә кара!— Яна-яна әткәң сагыныр. Ул учаклар югалсалар иртән, Күмелсәләр куе томанга: — Җир гөлләрен әти сагына! — диген,— Безне уйлый,— диген,— ул анда... ...Тын диңгезгә карап бу чиксезлек Үз-үзенә һаман соклана. Белмим, Әллә күктә гөлләр балкый, Әллә Җаннар булып ут яна? 1991